Πως θα την αναγνωρίσουμε – πως την αντιμετωπίζουμε
Είτε το περιμέναμε είτε όχι, το 2ο lockdown ήρθε και μας βρίσκει αρκετά διαφορετικούς ψυχολογικά από την προηγούμενη φορά. Ίσως γιατί τότε μας έτρεφε η ελπίδα ότι αν «ζοριστούμε» για 2 μήνες θα απαλλαγούμε για πάντα από τον κίνδυνο. Ωστόσο, η πραγματικότητα έρχεται να μας απογοητεύεσει κάπως, καθώς η διασπορά του ιού φαίνεται να είναι μεγαλύτερη από πριν και εμείς καλούμαστε να προσαρμοστούμε σε περιοσρισμούς κυκλοφορίας εκ νεόυ.
Φαίνεται, λοιπόν, αυτό το 2ο lockdown να βρίσκει τον κόσμο πιο «κουρασμένο». Κουρασμένο από τις πολυδιάστατες επιπτώσεις του COVID-19 σε κάθε πτυχή της ζωής του, συμπεριλαμβανομένης και της ελευθερίας του. Επιπτώσεις που δείχνουν να μην έχουν τέλος, μέχρι να βρεθεί κάποια θεραπεία. Η αίσθηση ότι δεν μπορούμε να κάνουμε όλα όσα θέλουμε, η εργασία από το σπίτι σε συνδυασμό με την τηλεδιδασκαλία των παιδιών μας, η προσοχή που χρειάζεται να δίνουμε πλέον στην υγεία μας, η περιορισμένη κοινωνική αλληλεπίδραση, η ανησυχία για την οικονομική και εργασιακή μας πορεία, η ανησυχία για την μετά-Covid εποχή, είναι μερικά μόνο από όσα μας έχουν κουράσει.
Τι μπορούμε να κάνουμε;
Είναι σημαντικό να αφήσουμε τον εαυτό μας να πενθήσει την «κανονικότητα» που έχασε. Στην προσπάθειά μας να προσαρμοστούμε στις συνεχώς μεταβαλλόμενες συνθήκες της εποχής, να κατανοήσουμε αυτό που συμβαίνει, να το αποδεχτούμε και να μην το αφήσουμε να μας «ρίξει» ψυχολογικά, έχουμε παραλείψει να βιώσουμε (ίσως έχουμε προσπαθήσει να μη βιώσουμε) το «πένθος» όσων αφήσαμε αναγκαστικά πίσω, όπως ένα ποσοστό του αισθήματος ασφάλειας και της αίσθησης ελέγχου, κάποιες καθημερινές απολαύσεις, την ευκολία του να έρθουμε κοντά σε άλλους ανθρώπους και πολλά άλλα. Είναι απόλυτα φυσιολογικό να αισθανόμαστε θλίψη εν όψει μίας απώλειας ή μίας αλλαγής και ο εαυτός μας χρειάζεται χρόνο να το νιώσει. Όπως χρειάζεται χρόνο για να προσαρμοστεί σε νέες συνήθειες.
Δε χρειάζεται να «ψυχιατρικοποιούμε» τα συναισθήματά μας και τα όποια συμπτώματα* όσο διαρκούν αυτές οι ιδιαίτερες συνθήκες. Αυτό το διάστημα μπορεί να βιώσουμε έντονη αμφιθυμία (τα γνωστά σκαμπανεβάσματα στη διάθεσή μας), να έχουμε απρόβλεπτες συμπεριφορές και έτσι να έχουμε περισσότερες συγκρούσεις στην καθημερινότητά μας. Πιο έντονο άγχος, θλίψη, φόβοι, ανησυχίες ή θυμός είναι πιθανές συνέπειες, χωρίς να σημαίνει ότι είμαστε καταθλιπτικοί, αγχώδεις ή πάσχουμε από κάποια διαταραχή. Σε ειδικές συνθήκες όπως είναι μία πανδημία, ένας πόλεμος, μία φυσική καταστροφή ή κάτι αντίστοιχα σημαντικό, τα έντονα συναισθήματά μας είναι μέρος της κατάστασης και όχι ψυχιατρικά συμπτώματα. Φυσικά, δεν αποκλείεται μέσα σε δύσκολες συνθήκες να εκδηλωθούν ψυχικές διαταραχές, αλλά αυτό θα επιβεβαιωθεί σε βάθος χρόνου.
Νιώθουν κι οι άλλοι σαν εμάς. Σίγουρα δεν είμαστε μόνοι σε αυτό, ό,τι ισχύει για εμάς ισχύει και για τους άλλους ανθρώπους και αυτό αποτελεί μία εξαιρετική ευκαιρία για επικοινωνία. Μπορούμε να μιλήσουμε για όσα νιώθουμε και μας ανησυχούν και παράλληλα να δώσουμε χρόνο και στους άλλους να μοιραστούν μαζί μας τα δικά τους.
Μιλάμε σε κάποιον ειδικό. Ίσως αυτό το διάστημα να σταθεί αφορμή για την πρώτη μας επίσκεψη σε κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας. Οι υπηρεσίες ψυχικής υγείας παρέχονται τόσο δια ζώσης (ακόμα και στην καραντίνα) όσο και εξ αποστάσεως και απευθύνονται πλέον σε όλους ανεξαρτήτως οικονομικής δυνατότητας. Υπάρχουν ακόμα και δωρεάν για όσους το χρειάζονται.
Να θυμάστε ότι σε οποιαδήποτε δυσκολία – όπως και σε αυτή - είναι σημαντικό να είμαστε ευγενικοί με τον εαυτό μας και με τους άλλους, να μην ασκούμε σκληρή κριτική και να δείχνουμε αποδοχή σε όσα νιώθουμε και σε όσα παρατηρούμε και στους άλλους. Έχουμε ανάγκη από συμμάχους και όχι από επιπλέον εχθρούς, γι’ αυτό ας κάνουμε τον εαυτό μας σύμμαχο!
***Μερικά από τα συμπτώματα που μπορεί να εκδηλώσετε λόγω της συναισθηματικής κόπωσης είναι:
Κυκλοθυμία με εκκρήξεις θυμού, απογοήτευσης και ευερεθιστότητας
Θλίψη
Άγχος και φόβος
Φυσική εξάντληση
Δυσκολία συγκέντρωσης, επίλυσης προβλημάτων και λήψης αποφάσεων
Έλλειψη κινήτρων και μειωμένο ενδιαφέρον για δραστηριότητες που απολαμβάναμε στο παρελθόν
Δυσκολία στη διατήρηση μιας ρουτίνας
Αλλαγές συμπεριφοράς όπως μη συμμόρφωση με τις ενδεδειγμένες στρατηγικές για την υγεία, υπερφαγία ή υποφαγία, κατανάλωση αλκοόλ, κάπνισμα ή χρήση ναρκωτικών
Διαταραχές ύπνου
Αρνητικές σκέψεις όπως: «δεν βλέπω τέλος σε όλα αυτά»,« είμαι τόσο κουρασμένος», «δεν έχω ενέργεια ή κίνητρο»,« είναι όλο και πιο δύσκολο να σηκωθώ από το κρεβάτι κάθε πρωί» και «δεν αντέχω πλέον»
Comments